میدونین ، خوشحالیِ این روزا خیلی عمیقه! خیلی جدیده!
این روزا همه ش فکر میکنم چقدر مسیرمو ، درس خوندنو الان دوست دارم و چقدر دو سالِ قبل ، منتظر بودم ثانیه ثانیه ش بگذره و خلاص بشم!
چقدر این روزا ضرورت رسیدن به هدفمو ، عقلا و قلبا درک میکنم و چقدر قبلا اهمیتشو نمیفهمیدم.
اینم میدونین ، به قولِ بِنی ، من اگر پارسال هم رتبه ی رشته ی دلخواهمو آورده بودم و نهایتا دانشگاه هم رفته بودم ، هرگز ، واقعا هرگز ، آدم موفقی توی کار و درس نمیشدم. چون دیدم ، نیتم ، خوب نبود.
درس خوندن برام وسواس بود! الان انگار شادی بخشه.
الان ولی ورق برگشته
حال من خوبه. حالم با درسا ، با تصمیمم ، با هدفم ، با بنی ، خوبه.
بالا داره ، پایین داره ، ولی انتخاب خودم بوده و دوسش دارم. همه چیشو
نگرانیا ، عقب موندنا ، جبرانیا ، برنامه ها ، گزارش‌کار ها ، خلاصه‌نویسی ها
و میدونی چه تصمیمی گرفتم؟
اینکه از این جا به بعد ، برای هر هدفی ، فقط خوش گذروندن و لذت بردن از مسیرِ رسیدن بهش برام باشه ، ولاغیر!
درباره این سایت